Στις βιομηχανικές χώρες, το δημοκρατικό σύστημα φαίνεται εριστικό και ασαφές ρεμάλια. Μπορεί να φαίνεται παράδοξο, αλλά η έκρηξη της αντιπολιτικής οφείλεται μόνο εν μέρει στην αδιαφορία - «όλοι ίδιοι είναι» - της πλάγιας και αντιδραστικής μνήμης, αφού:
“Η αντιπολιτική είναι αχαλίνωτη. Τα παραδοσιακά κόμματα, πλούσια σε προνόμια και δημόσιους πόρους, έχουν χάσει την κοινωνική νομιμότητα και τον παλμό της κατάστασης. Οι πολίτες είναι μπερδεμένοι, αισθάνονται ότι δεν αντιπροσωπεύονται - και ψηφίζουν «κατά» και όχι «υπέρ». Τα εκλογικά συστήματα αποτυγχάνουν να συναθροίσουν τις ατομικές προτιμήσεις και η δημοκρατία δεν είναι σε θέση να οικοδομήσει συναίνεση. Οι συνασπισμοί που προκύπτουν (συχνά ασυνεπείς, εύθραυστοι και ξεφτισμένοι) οδηγούν σε πολιτικό αδιέξοδο και παράλυση, ενισχύοντας τις εθνικοσοσιαλιστικές φατρίες - των οποίων το πιο ακραίο περιθώριο είναι ασυμβίβαστο, αντιδημοκρατικό και ξενοφοβικό. Ο λαϊκισμός, που υπόσχεται απλές λύσεις σε πολύπλοκα προβλήματα, υπονομεύει περαιτέρω την πολιτική συζήτηση και ξυπνά την επιθυμία για έναν «ισχυρό άνδρα».”
© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου