Politico, Μέρος 16ο - Οι Μεσσίες

“Οι Μεσσίες ντυμένοι ως πλανόδιοι υποσχεσιολόγοι, που κάθε τόσο εμφανίζονται στο προσκήνιο της καθημερινότητά μας, αυτοί δεν έχουν ανάγκη να περιμένουν τα Χριστούγεννα για να γεννηθούν.”

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Politico, Μέρος 15ο - Η απαξίωση

“Οι Θεοί χάθηκαν πέρα απ' τον ορίζοντα ...”

                              [Gli dei sono scomparsi oltre l'orizzonte ...]

                                                                                    2©22

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Politico, Μέρος 14ο - H αποστολή

"Η ιστορία των καρεκλοκένταυρων αλλά και των γόνων τους, μας και θα μας διδάσκει ανά τους αιώνες πως αποστολή και σκοπός τους είναι, η φυλάκιση και καταστολή των ονείρων με δεσμώτες τους ανεξέλεγκτους φόβους μας."

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Politico, Μέρος 13ο - H ανασυγκρότηση

"Προκειμένου η εξουσία να εξουδετερωθεί, να διορθωθεί, να μετριαστεί και να βελτιωθεί, είναι αναγκαία η πολιτική συμμετοχή των πολλών, του λαού, των οργανώσεων και των κομμάτων. Όχι της μοναξιάς και της υποταγής."

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Απόκρυφα Ευαγγέλια IIΙ, annus domini 2022

"Ο ήλιος είναι η σκιά του Θεού",
μου το είχε εκμυστηρευτεί ο Μιχαήλ Άγγελος.

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Politico, Μέρος 12ο - O τελάλης: «Όντε ψοφά ο γάιδαρος καυλώνει»

 Ρεμάλια προσοχή, ο τελάλης ανακοινώνει.
«Όντε ψοφά ο γάιδαρος καυλώνει», αφού:

“Η ανέραστη πολιτική συντεχνία βαπτισμένη στο όνομα της «υπεράσπισης των αδύναμων και των κατατρεγμένων», παρά το κόστος, καλά κρατεί και πουλάει, αλλά βγάζει μάτι και εκθέτει. Στο μεσοδιάστημα παρόλα αυτά και αδιακρίτως οι ευάλωτοι πεθαίνουν.”

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Politico, Μέρος 11ο Β - H κάθαρση II

Εμείς οι μάγοι, οι άγιοι
και δολοφόνοι των εαυτών μας …

“Γέμισε η ζωή μας σφαγές ολούθε
και αγωνίζομαι για να τις θυμηθώ όλες,
σε μια ηχώ σπασμένων ζωών
τυλίγει το λόγο μου η μουσική, 
έτσι γιατί είμαι θνητός …”

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Politico, Μέρος 11ο Α - H κάθαρση I

"Για μια ολοκληρωτική κάθαρση ρεμάλια θα πρέπει να απελευθερωθούμε από ένα κομμάτι μας, θα πρέπει να βγάλουμε ένα μάτι μας, να κόψουμε ένα χέρι μας, ένα πόδι μας. Ίσως τότε η Ελλάδα θα γέμιζε τυφλούς, κουλούς και κουτσούς … από κουτσούς που όμως, επιτέλους, θα μπορούσαν να τρέξουν."

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Politico, Μέρος 10ο - Ισομέρεια και αντιπολιτική

Στις βιομηχανικές χώρες, το δημοκρατικό σύστημα φαίνεται εριστικό και ασαφές ρεμάλια. Μπορεί να φαίνεται παράδοξο, αλλά η έκρηξη της αντιπολιτικής οφείλεται μόνο εν μέρει στην αδιαφορία - «όλοι ίδιοι είναι» - της πλάγιας και αντιδραστικής μνήμης, αφού:

“Η αντιπολιτική είναι αχαλίνωτη. Τα παραδοσιακά κόμματα, πλούσια σε προνόμια και δημόσιους πόρους, έχουν χάσει την κοινωνική νομιμότητα και τον παλμό της κατάστασης. Οι πολίτες είναι μπερδεμένοι, αισθάνονται ότι δεν αντιπροσωπεύονται - και ψηφίζουν «κατά» και όχι «υπέρ». Τα εκλογικά συστήματα αποτυγχάνουν να συναθροίσουν τις ατομικές προτιμήσεις και η δημοκρατία δεν είναι σε θέση να οικοδομήσει συναίνεση. Οι συνασπισμοί που προκύπτουν (συχνά ασυνεπείς, εύθραυστοι και ξεφτισμένοι) οδηγούν σε πολιτικό αδιέξοδο και παράλυση, ενισχύοντας τις εθνικοσοσιαλιστικές φατρίες - των οποίων το πιο ακραίο περιθώριο είναι ασυμβίβαστο, αντιδημοκρατικό και ξενοφοβικό. Ο λαϊκισμός, που υπόσχεται απλές λύσεις σε πολύπλοκα προβλήματα, υπονομεύει περαιτέρω την πολιτική συζήτηση και ξυπνά την επιθυμία για έναν «ισχυρό άνδρα».”

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Politico, Μέρος 9ο - Δημοκρατικές ... αρρυθμίες

Και βεβαίως αγιάζεστε καλοπιάνοντας, γλείφοντας ή γονυπετώντας στο όνομα της χάρης του απανταχού παρών και που όπως πάντα σταθερά σας υπενθυμίζει ότι, η υπομονή των λαών ρεμάλια, είναι το παχνί των τυράννων, μνημονεύοντας εν μέρει τον πιο σύγχρονο Emilio De Marchi, αφού:

"Ανέκαθεν στον κόσμο, η δημοκρατία απονομιμοποιείται από πάνω προς τα κάτω από τις ελίτ και από κάτω προς τα πάνω αποθαρρύνεται από τους πολίτες.

Για δεκαετίες, οι παραδοσιακές άρχουσες τάξεις: 1) προεδρεύουν σε βασικούς θεσμούς (π.χ. Δικαιοσύνη, Μέσα Ενημέρωσης και Ένοπλες Δυνάμεις), 2) αφαιρούν τις λειτουργίες ελέγχου και ισορροπίας, 3) κυβερνούν για δικό τους όφελος, και 4) ξεφεύγουν από την αξιοκρατία φτάνοντας σε ένα βαθμό μετριότητας που ξεσηκώνει αντιδημοκρατικές αντιδράσεις. Κατά συνέπεια, οι πολίτες δεν αισθάνονται ούτε να αντιπροσωπεύονται ούτε να προστατεύονται, πεπεισμένοι ότι: 1) η εξουσία πωλείται σε όσους έχουν τα χρήματα να την αγοράσουν (δημοκρατία επιρρεπής στην πλουτοκρατία), και 2) η βούληση του λαού έχει καταστεί δευτερεύουσα σε σχέση με τη βούληση των διεθνών αγορών και θεσμών (δημοκρατία επιρρεπής στην παγκοσμιοποίηση)."

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

 

Ο δείπνος της εξομολόγησης

Ακονίστε τα δόντια σας και αναμείνατε πλεμπαίοι

την επιβεβαίωση που σας σερβίρετε και λέει.

“Η πείνα διώχνει τον λύκο από το δάσος”, αφού:

“Σε μια παγκόσμια διακυβέρνηση 

διοικούν οι μεγάλες αυτοκρατορίες,
αλλά η Γηραιά Ήπειρος δεν ανήκει πλέον σε αυτές.
Συγχωρέστε μας αλλά τα κάναμε πουτάνα όλα ..."

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Politico, Μέρος 8ο - Δημοκρατία σε κρίση

“Ήδη στην Αρχαία Ελλάδα υπήρχε σκεπτικισμός. Ο Σωκράτης καταδικάστηκε σε θάνατο κατά πλειοψηφία. Ο Πλάτων προτιμούσε την κυριαρχία των σοφών, τη «σοφοκρατία». Ο Αριστοτέλης φοβόταν τον εκφυλισμό σε οχλοκρατία (τυραννία των μαζών). Σήμερα, η επιβίωση της φιλελεύθερης δημοκρατίας αμφισβητείται από: 1) μεταφορά των αποφάσεων σε υπερεθνικό επίπεδο, 2) αύξηση των ανισοτήτων, 3) διαφθορά του πολιτικού και οικονομικού συστήματος, 4) αδυναμία των πολιτικών κομμάτων, τα οποία απέτυχαν στο κύριο καθήκον τους ώστε να φέρουν ικανούς ανθρώπους να ηγηθούν του res publica, 5) απόρριψη της αρμοδιότητας και της εξουσίας από αυτούς που ψηφίζουν, και 6) αυταρχικές τάσεις του λαϊκισμού.

«Μόνο κάτω από μια δικτατορία μπορώ να πιστέψω στη δημοκρατία» δήλωνε ο Leo Longanesi, κι αν θέλουμε, καλύτερη περιγραφή μέσα σε μια φράση, δεν θα μπορούσε να αποδοθεί για το σημερινό αδιέξοδο κρίσης της δημοκρατίας.”

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Politico, Μέρος 7ο - Η άνοδος και η παρακμή

"Η δημοκρατία, για πενήντα χρόνια θεωρούνταν το σημείο άφιξης. Το 1941, μόνο 11 χώρες στον κόσμο ήταν οργανωμένες σύμφωνα με δημοκρατικές αρχές. Πιστεύεται ότι είναι το σύστημα διακυβέρνησης που πρέπει να φιλοδοξούμε, εξαπλώθηκε γρήγορα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 2000, 116 χώρες (69 τοις εκατό του συνόλου) θεωρήθηκαν δημοκρατίες.

Την τελευταία δεκαετία άρχισε να χάνει έδαφος. Η τάση άρχισε να αντιστρέφεται το 2006: τα τελευταία δώδεκα χρόνια, πολλές χώρες έχουν γίνει λιγότερο δημοκρατικές. Η κρίση του 2008 τόνισε την τάση. Στο τέλος του 2017, 97 από τις 167 χώρες ήταν δημοκρατίες (58 τοις εκατό του συνόλου)."

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Politico, Μέρος 6ο - Τα βήματα της δημοκρατίας

“Η δημοκρατία κινδυνεύει να υποκύψει. Η ιδέα ότι η δημοκρατία είναι το μόνο δυνατό σύστημα (και ο αυταρχισμός ξεπερασμένος) έχει χάσει την αληθοφάνειά της. Ακόμη και οι πιο εδραιωμένες δημοκρατίες, που αγωνίζονται να διαχειριστούν την παγκοσμιοποίηση, την ανισότητα και τη μετανάστευση, κινδυνεύουν να επιβιώσουν. Ο κόσμος βρίσκεται σε ... δημοκρατική ύφεση.”

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Politico, Μέρος 5ο - Η εξουσία της ξετσιπωσιάς

"Η εξουσία κατοικεί το ασυνείδητο και δομεί την ανθρώπινη συμπεριφορά μέσω "άσεμνων" μορφών, μορφές δηλαδή που παραμένουν εκτός σκηνής αλλά δρουν σε βάθος. Οι θηριωδίες μιας δικτατορίας αλλά και μιας δημοκρατίας, τα ψέματα της βιοπολιτικής ενός πολέμου και της ειρήνης, οι πτυχές των ψυχικών δομών και οι σωματικές τους αντανακλάσεις είναι θέματα με κινητό και συναρπαστικό ύφος, ικανά να χρησιμοποιούν ετερογενή υλικά από την ψυχανάλυση, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, τη φιλοσοφία ή από την πολιτική.

Μια φιλοσοφία που εξερευνά τον σύγχρονο κόσμο με πρωτοτυπία και τις βαθιές δομές που τον ρυθμίζουν."

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Politico, Μέρος 4ο - Η δημόσια ηθική

"Οποιαδήποτε μορφή διαφθοράς ή συμπεριφοράς αντίθετη με τη δημόσια ηθική και το σεβασμό προς τους άλλους πρέπει να απορρίπτεται από την κοινωνία, να αντιτίθεται από κάθε πολίτη και να μην ανατίθεται αποκλειστικά στην έρευνα του δικαστικού σώματος. Θα πρέπει απαραίτητα να είναι μέρος μιας εκπαιδευτικής και πολιτισμικής λογικής."

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Politico, Μέρος 3ο - Η υποβάθμιση

"Εάν η υποβάθμιση μπορεί να είναι ένα μέσο απόκτησης εξουσίας από εκείνους που δεν γεννήθηκαν για να την ασκήσουν, με την πεποίθηση ότι η εξουσία είναι, στην πραγματικότητα, μια λύση στο πρόβλημα της αταξίας, "Η δύναμη της υποβάθμισης" θέλει να είναι μια συμβολή στην εξέταση της τρέχουσας κοινωνικοπολιτικής κατάστασης."

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Politico, Μέρος 2ο - Οι συγκρούσεις

"Είναι απαραίτητο να εξαλείψουμε τις κοινωνικές συγκρούσεις, να αναλύσουμε τη συλλογική συνείδηση, να απλοποιήσουμε και να εκμηδεμίσουμε τις πηγές μιας εμφανούς ψυχολογικής σκλαβιάς, να επανορθώσουμε, να αποστασιοποιήσουμε τον εαυτό μας από τις μαζικές κρίσεις, έχοντας επίγνωση ότι όλοι είμαστε υπεύθυνοι, ότι είμαστε όλοι σκλάβοι της εξουσίας και συνένοχοι της υποβάθμισης."

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Politico, Μέρος 1ο - Η ξετσιπωσιά της εξουσίας

"Μέσα από ένα σενάριο βουτηγμένο στα σκατά, αυτό το κομμάτι γης που τόσο γενναιόδωρα σφιχταγκαλιάζεται από τη φύση και τον Πλάστη, δαρμένο αφόρητα, διοικούμενο άπληστα, αναιδέστατα και αχάριστα, θα επιχειρήσει να σας μεταφέρει μόνο όσα το ίδιο έζησε κι έμαθε, στην οδοιπορία του."

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Politico, Εισαγωγή

“Στη βασιλεία του ψεύδους
η αλήθεια είναι ανίατος πυρετός.”

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Visus mentalis

"Όχι μόνο δεν υπάρχει μια απολύτως έγκυρη αλήθεια,
αλλά το μόνο κριτήριο αξιολόγησης γίνεται το άτομο:
για τον καθένα είναι αληθινή μόνο η υποκειμενική του αντίληψη."

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Φάκελος: Τρέλα

"Αν η τρέλα ως κοινωνικό φαινόμενο, καταδικασμένη στους πολυάριθμους ηθικούς μύθους του Μεσαίωνα, σπρώχνει την ανθρωπότητα μαζί της στη σκοτεινή άβυσσο της απώλειας, όπως ο ανόητος χαρακτήρας της τέχνης και του πολιτισμού, λέει στον καθένα τη δική του αλήθεια μέσα από τη δική του ασυναρτησία."

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Ψυχογράφημα

"Όσο και να θέλετε δεν ξεχνιέται, ανελέητα θα έρχεται στη μνήμη

η μέρα που ο όχλος, ανάμεσα στον κλέφτη και τον δίκαιο,

ψήφισε τον Βαραββά."

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Κοινωνία: ο Όρος

Η κοινωνία είναι ένα σύνολο ζωντανών όντων, είναι ένα ζωντανό πράγμα από μόνο του και διασχίζεται από διαιρέσεις, εντάσεις και αλλαγές, και ζωτική αναγκαιότητα για μια κοινωνία, όπως και για έναν άνθρωπο, είναι να βρει κανείς τη δική του ισορροπία, τη δική του εσωτερική τάξη.

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Οι κίνδυνοι της Δημοκρατίας

"Στην πλατωνική διδασκαλία είναι ξεκάθαρη η επίγνωση των κινδύνων που συνεπάγεται η ιεροποίηση της έννοιας μιας δημοκρατικής διακυβέρνησης. Ο Πλάτων μάς διδάσκει να αμφισβητούμε τις παραδοχές που δύσκολα θα εγκαταλείπαμε, ειδικά αυτή σύμφωνα με την οποία η δημοκρατία, ακόμη και στις πιο σύγχρονες εκφάνσεις της, είναι a priori η καλύτερη μορφή κρατικής διαχείρισης."

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Ελπίδα, επιούσιος ύλη

'Η ελπίδα είναι θετική αξία. Η ελπίδα ανακουφίζει από τους πόνους της πραγματικότητας. Η ελπίδα αισιοδοξεί το μέλλον και κρατά εσαεί ομήρους και αλυσοδεμένους στις ανέμελες παπαριές των αφεντάδων."

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)

Έγκλημα ή ντροπή;

"Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που επιλέγουν λανθασμένα, από τον λάθος έρωτα έως και την επιλογή του ποιος θα αποφασίζει το μέλλον τους. Αυτά λοιπόν τα λάθη κρατιούνται καταχωνιασμένα. Ντρέπονται για τα λάθη τους καθιστώντας τα πολλάκις εγκληματικά για το σύνολο της κοινωνίας αλλά βάσει σχεδίου. Δοκίμασες κάποια στιγμή να ρωτήσεις κάποιον αν ψήφισε Μαυρογιαλούρο και τι απάντηση εισέπραξες; Και αυτό γιατί τα εγκλήματα κάποτε παραγράφονται, ενώ η ντροπή όχι."

© Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)