Ναι, αλλά οι τεχνοκράτες δεν είναι ουδέτεροι, κύριε

Επαγγελματικά είχα την δυνατότητα να γνωρίσω, να συνεντευξιάσω αλλά και να παρακολουθήσω

κατά καιρούς, την πορεία αρκετών ανθρώπων που ασχολούνται με κάθε λογής επάγγελμα και που

στη συνέχεια κάποιοι εξ αυτών διέπρεψαν ο καθένας στην ειδικότητα που ακολούθησε.

Αρκετοί απεδείχθησαν στην εξέλιξή τους ως ικανά διευθυντικά στελέχη επιχειρήσεων, κοινώς

μάνατζερ, άλλοι επιδίδονται με μεγάλη προσοχή στην ποιότητα των προϊόντων, όπως επίσης άλλοι

που ακολούθησαν την ποιοτική ικανοποίηση του πελατειακού τομέα ή κάποιοι είχαν ως μέλημά τους

την μεγιστοποίηση των εταιρικών κερδών αλλά και την τεχνολογική καινοτομία. Κάπως έτσι

γεννιούνται οι τεχνοκράτες.

Θα έλεγα λοιπόν ότι λειτουργούν σαν μια σχεδόν τέλεια μηχανή πώλησης και διανομής, ένα

αποτέλεσμα αναμφίβολα οφειλόμενο σε μεγάλο βαθμό σε αυτόν-ην ή αυτούς-ες τους χαρισματικούς,

κάνοντας ευτυχισμένους τους ανθρώπους που αρχικά τους επέλεξαν, αναγνωρίζοντάς τους πρώτοι τις πολύ θετικές τους δεξιότητες.

Σε αυτούς λοιπόν τους ιδιαίτερα προικισμένους συνανθρώπους μας αναγνωρίζουμε τον

χαρακτηρισμό της ονομασίας “Τεχνοκράτες” και για τους οποίους θα προσπαθήσουμε να

εξηγήσουμε το γιατί πολλάκις καλούνται να διαδραματίσουν έναν “σωτήριο ρόλο” ως σύμβουλοι

στο πολιτικό τοπίο κάθε φορά που κάποια οικονομία καταρρέει.

Ωστόσο, η τεχνοκρατία και ο τεχνοκρατισμός ως ιδεολογία αφήνει κάποιες αμφιβολίες ή

τουλάχιστον επιτρέπει κάποιες αμφιβολίες στον μηχανισμό του και τον τρόπο που αντιμετωπίζει τον

χώρο στον οποίον έχει κληθεί να υπηρετήσει εφόσον είναι διαφορετικές οι συνθήκες, οι πρακτικές

και τα συμφέροντα και σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα αντίθετες, όπως αυτές μεταξύ κράτους και

ιδιωτικών επιχειρήσεων ή και φορέων. Δεν είναι αναγκαίο ο τεχνοκράτης που καλείται να

υπηρετήσει κυβερνητικά να θεωρείται και ότι καλύτερο ή κορυφαίο επειδή έχει εργαστεί ή

εργάζεται στην παγκόσμια αγορά.

Υπάρχουν πρακτικές και συμφέροντα σε πολλές περιπτώσεις σε αντίθετη κατεύθυνση, μεταξύ της

εταιρίας που εργάζεται ο τεχνοκράτης και το Κράτος στο οποίο καλείται να υπηρετήσει. Τα

φορολογικά ζητήματα, πρώτα απ' όλα είναι αρκετά, διαφορετικά και γιγαντιαία, όπως γνωρίζουμε.

Αλλά και σε ευρύτερα ζητήματα ιδιωτικού και δημοσίου ενδιαφέροντος όπως, η μεταχείριση των

εργαζομένων, οι σχέσεις δυνάμεων που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν ανάμεσα στην πολιτική της

χώρας και την τεράστια διάχυτη δύναμη των γιγάντων της παγκόσμιας οικονομίας.

Κάθε χώρα ή έθνος αναφέρεται σε ένα δικό του μοντέλο συσσώρευσης κεφαλαίου, καθώς και

κοινωνικών σχέσεων. Άρα όποιος προσδοκά ότι αναθέτοντας τις συμβουλευτικές υπηρεσίες ενός

υπουργείου του Κράτους στον τεχνοκρατισμό θα ξεπεράσει τις δυσκολίες των αγορών, μάλλον στο

τέλος θα ηττηθεί. Κάθε τεχνοκράτης έχει τη δική του πολιτισμική ιδεολογία και αυτό μόνο ένας

τυφλός δεν το βλέπει.

Με λίγα λόγια, ο διορισμός ενός τεχνοκράτη, όσο και αν είναι ένα εξαίρετο άτομο, μας επαναφέρει

έντονα στο νόμο της διττότητας μεταξύ τεχνοκρατίας και δημοκρατίας. Και είναι σίγουρα ένα σημείο

κάθε άλλο παρά μη ανιχνεύσιμο. Με την πολιτική που στρέφεται γύρω από τις "τεχνικές δεξιότητες"

του τεχνοκράτη-διαχειριστή δείχνει να αγνοεί ή να προσποιείται το πολιτικό και πολιτισμικό

περιεχόμενο της διαχείρισης των δημόσιων υποθέσεων και των οικονομικών συμφερόντων που

υποστηρίζει, ιδίως γνωρίζοντας ότι κάποια στιγμή στο τέλος της θητείας του θα επιστρέψει στον

πλήρη ρόλο από όπου είχε κληθεί πριν αναλάβει πολιτικό ρόλο.

Είναι ενδιαφέρον πώς αυτή η μεταφορά ρόλων από τη δημοκρατία στην τεχνοκρατία, μεταφορά ή

παράδοση θα έλεγα στους "ικανούς" τεχνοκράτες, έχει δημιουργήσει στην πραγματικότητα μια

μυθοπλασία: ότι δηλαδή δεν υπάρχουν οικονομικές βλέψεις και πολιτικά συμφέροντα από την 

πλευρά του τεχνοκρατισμού.

Τέλος συνοψίζοντας, η τεχνοκρατία όχι μόνο δεν είναι ουδέτερη πολιτικά, απεναντίας είναι

προκατειλημμένη ή αν θέλουμε είναι μέρος της πολιτικής προκατάληψης. Και για να το

επιβεβαιώσουμε όλοι μαζί αυτό, κι αν υποθέσουμε ότι πραγματικά δεν έχουμε το χρόνο και την

επιθυμία να διαβάσουμε μερικά δοκίμια και αναλύσεις σχετικά με τον τεχνοκρατισμό και τους

τεχνοκράτες της, τότε αρκεί να κοιτάξουμε πως έχει μεταμορφωθεί η Ευρώπη, στα χέρια των

τεχνοκρατών στις δύο ή τρεις τελευταίες δεκαετίες.

Διογένης ο Σινωπεύς (ο μ.Χ)